In 'Hommage à Brel' brengen Filip Jordens en zijn muzikanten een meesterlijke ode aan de grootmeester van het Franse chanson. Hij imiteert niet, hij reconstrueert, en dat op een manier dat het heel even lijkt alsof Brel terug is. Er is natuurlijk de fysieke gelijkenis. De Franstalige Vlaming heeft dezelfde jongensachtigheid, die combinatie van verlegenheid en flair. Hij beweegt als Brel, laat zijn handen wapperen, en - vooral - werkt zich in het zweet als Brel. Hij wil niet teren op het succes van een ander, maar de mensen laten proeven van wat Brel destijds op een podium losmaakte. Want uiteindelijk gaat het allemaal om emoties: passie, agressie, haat, ontroering, rusteloosheid, vrees, twijfel en liefde.

Bron: UiTinVlaanderen.be