Surco is het Spaanse woord voor groef. De muziek bevindt zich als het ware in een kloof in de aarde die het heden en verleden met elkaar verbindt. Ze houdt een midden tussen Chileense populaire muziek en een folkloristische utopie van gezangen over tijdloze en universele thema's. Surco zijn liederen van dichters en liederen van liefde. Felisa Cereceda Parra is geen onbekende in de Foyer do Mundo reeks, die eerder met La louve heureuse een ode bracht aan het folkloristische nalatenschap van haar grootmoeder Violeta Parra. In Surco wordt ze bijgestaan op gitaar door Gonzalo Munoz Tapia, die afkomstig is uit de poëtische stad Valparaiso waar hij een prominente rol speelde bij de vernieuwing van de muziek-en dansstijl cueca.

Met een voorprogramma door de studenten van de Akademie voor Muzische Kunsten.

i.s.m. Akademie voor Muzische Kunsten Meise